Mijn lieve schoonmoeder

2024 Auteur: James Gerald | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 14:14

Kwam thuis van het werk - uff! We moeten snel onze schoenen pakken en naar de werkplaats rennen. Ik pak hem, stop het geld, de documenten en de sleutels in een zakje en er sleept al een trein parfum de trap af. Al snel vermengt de geur zich met de geur van lijm, rubber en God weet welke andere lastige stoffen worden gebruikt om schoenen nieuw leven in te blazen. Ik heb het voor sluitingstijd gemaakt. Gelukkig. Ik ben klaar met zinken naar huis, ga naar de keuken. Diner in een koekenpan is goed, koken is niet nodig. In plaats daarvan kunt u achter de computer gaan zitten. Ik ga zitten en kijk uit naar een gezellige avond. Al snel gaat de deurbel. Voor de deur mijn lieve schoonmoeder.

Schoonmoeder

- Schat, hallo! Nou, hoe gaat het met je?

- Hallo, Margarita Pavlovna. Mooi zo. En jij dan?

- En vandaag hadden we zoveel mensen, je kunt je niet voorstellen - er is geen tijd om te dineren, waar die er is - er is geen tijd om zelfs maar je hoofd op te heffen. Maar ik heb een meloen gekocht - is hij echt mooi? Ruikt het naar meloen voor mij? Geur! - de meloen steekt bijna in mijn neus, de mantel wordt afgedaan, ik dwaal daarna helaas naar de keuken, anticiperend op de vakantie van communicatie, - Ik heb ook wat worstjes gekocht om niet te bederven, (ja, het zal bederven bij die van mijn man), - En onze jonge man ontmoet Petya vanavond? Dat heeft hij me verteld. Weet je wanneer? Waarschijnlijk na tienen. Gaan we dineren? Is het een kotelet? Mm.. Ja, hier is het. Oké, ik zal niets voor hem koken. Stel je voor, ik ben vergeten het vlees uit de vriezer te halen. Nu kan ik 's ochtends niet koken. Dus… Melkzuur, morgenochtend pannenkoeken bakken, voor het werk?

- Voor het werk? - de schoonmoeder is tenslotte een sterke vrouw, - Als je wilt…

- Oké, ik bel mijn ouders.

Alle interesse in mij is verloren, God zij dank. Ik ga de kamer in. Mijn lieve schoonmoeder gevolgd door:

- Schat, heb je de telefoon gezien? - komt achter me aan in de kamer, - nou ja, het is aan het opladen … - het raakt, alsof de temperatuur van het apparaat verandert van de oplaadperiode - heeft het lang gelegen?

- Ja, al de hele nacht en de hele dag.

- Oké, dan bel ik, - neuriet en draait het nummer, zonder de tafel te verlaten met de computer. Nul aandacht voor mij. Ik ging naar de computer in mijn kamer en ze leek hier te gaan praten.

- Mam, jij ook? Hallo. Nou, hoe gaat het met je? - haar aandacht werd getrokken door stukjes papier op mijn bureau. Hij pakt er een, kijkt ernaar, tuurt. Ik sta naast me, ik weet niet wat ik moet zeggen. Leest, legt een stapel andere papieren op. Dan pakt hij de volgende, nog een, en nog een… Sorteert alle leugenpapieren. Ik ben stil.

- Mam, nou, ik kom morgen… Ja… - voor het eerst tijdens het gesprek keek ze me aan. Een uitdrukking alsof ik iets totaal ongepasts had gevraagd. Draait zich om en loopt majestueus de kamer uit. Eindelijk is er een stilte.

Ik ga achter de computer zitten. Er gaat nog geen half uur voorbij, de deur gaat luidruchtig open:

- Kun je je voorstellen: ze zegt weer dat we haar hebben verlaten, dat niemand haar nodig heeft! Nee, ik begrijp het, oude man, zelfs als hij ziek is, is de stemming slecht, is het hoofd al in de war. Maar dit is de schuld van mij voor het verlaten van haar! - een rustige, gezellige avond achter de computer … - Natuurlijk is het moeilijk voor haar, maar wat kan ik anders doen? Dus ik doe mijn best en het onmogelijke! - Komt naar mijn reistas met geld en documenten, - Ik kan mijn baan niet opzeggen en er maar bij zitten!.. En wat heb jij? - Klimt in een tas, probeert alles zelf uit te zoeken, mijn kaak probeert zich langzaam weer te verenigen met de tafel.

- Ik nam mijn schoenen mee om te repareren en om geen zware tas te dragen, nam ik een tas voor documenten.

- Ben je schoenen gaan meten? Nou, nou, nou… - zoete glimlach, in zijn handen wrijvend, - maar waar? Mooi? Hoeveel kosten ze? Heeft je man het gezien?

- Ik heb het naar de werkplaats gebracht voor reparatie.

- Aaa… - aandacht is verloren, Margarita Palna blijft bedachtzaam in de tas kijken… pauze.- Nou, kun je je dat voorstellen? Ze beschuldigt me van ondankbaarheid! Ze zegt dat ze ons heeft gevoed, opgevoed, voor ons heeft gezorgd, en nu is ze ziek, en niemand gaat naar haar toe, - ze gaat naar de deur en stopt niet met uitzenden. - Het is voor mij, als ik toch uit mijn vel ga, draai ik overal: ik moet naar mijn zus en naar mijn ouders, en ik moet ook zoveel in huis doen! - dit wordt al uitgesproken in een andere kamer en ik heb geen andere keuze dan haar te volgen. - En ik kan niet barsten!

Begint met het demonteren van de schoenen in de kast.

- En waarom dumpen ze alles op mij en willen ze niet helpen? …

Deurbel. Semyon Semyonitch. Komt binnen, wordt het meteen druk.

- Meisjes, hallo! Hoe gaat het? - buigt voorover om Margarita Palna te omhelzen, knijpt in haar en omhelst me dan, alsof ze elkaar al honderd jaar niet hebben gezien. Het lijkt erop dat hij een lange dag had. - En ik heb brood gekocht. Heeft iemand anders het gekocht?

Ze gaan naar de keuken, ik ga liever met pensioen. Het geratel van een sleutel in de deur. Echtgenoot.

* * *

Alarm

Ik sla mijn hand op hem, hij stopt met praten. Zodra ik mijn ogen sluit, piept het weer. Waar sta je te popelen om te doen? We zullen moeten opstaan. Ik kruip de kamer uit. De badkamer is bezet. Ik zei hetzelfde 's avonds als ik opsta! OKE. Ik dwaal af naar de keuken. De deur slaat dicht, Margarita Palna zweeft de badkamer uit.

- Goede morgen schat! Nou, hoe heb je geslapen?

- Hmm, - mopper ik en spring haastig de badkamer in. Ik kleed me uit, zet het water aan. Een klop op de deur.

- Lieveling.. - stilte.

Ik bevries als een nat standbeeld en luister.

- Liefje..

- Ja, Margarita Palna?

- Ga je pannenkoeken of pap maken?

- Kashka - Ik antwoord met een bijna onmenselijke stem.

Ik verlaat de badkamer en word begroet door een tirade over de tijdsverdeling bij het bakken van pannenkoeken in de ochtend en over de geschiedenis van pannenkoeken in hun familie. Om dit op de een of andere manier te stoppen, zeg ik in een pauze …

“Vandaag droomde ik dat je een campagne organiseerde om naar de goudmijnen te reizen. En er waren..

- En wat, het gaat zeker over mij. Ik heb altijd iedereen georganiseerd. Toen we een moeilijke financiële situatie hadden, kwam ik op het idee om een thuisbaan te nemen. We hebben het met de hele familie gedaan, het was zo moeilijk, maar…

- Heer, die aan mijn tong trok. Stilte zou deze verbale lawine niet meer hebben veroorzaakt. Maar ik luister naar het hele verhaal, dat ik al minstens vijf keer heb gehoord, tot het einde. Ik ga weg om me in de kamer aan te kleden.

Ik ga uit. Ze is aan het ontbijten. Tegelijkertijd, terwijl hij nergens naar kijkt, haalt hij peinzend in zijn neus. Verbaasd trek ik mijn wenkbrauwen op als ik langsloop. Ik begin laat te worden. Ik probeer mijn haar zo snel mogelijk te kammen en oorlogsverf aan te brengen. Ze komt binnen.

- Heb je tijd voor het ontbijt?

- Ik weet het niet, ik heb haast…

- Wat is je baas! Geeft geen eten! Nachtmerrie! En eerst zing je, en dan kam je je haar.

Ik ben stil. Nou ja, en ik ga onverzorgd naar mijn werk. Liever honger.

Mijn lieve schoonmoeder struikelde een beetje ter plaatse en vertrok, omdat hij geen steun vond. Natuurlijk is er geen tijd meer om te eten, ik ben op - een nieuwe dag is begonnen!