Het laatste oordeel
Het laatste oordeel

Video: Het laatste oordeel

Video: Het laatste oordeel
Video: 2001 - Freek de Jonge - Het laatste oordeel 2024, April
Anonim
Het Laatste Oordeel
Het Laatste Oordeel

- Sta op! De rechtszaak komt eraan! - zei de kleine ronde rechter dreigend, terwijl hij met een hamer op de tafel sloeg.

De verdachte, de officier van justitie en enkele toeschouwers, bestaande uit een vrouw in een gebloemd schort en een brutale gemberkat, stonden op.

- V.'s zaak wordt behandeld, hij wordt beschuldigd van poging tot diefstal en opzettelijke vernieling van privé-eigendom ….

- Hoe is dit de bedoeling? En volledig onbedoeld! Wat naai je voor me? Weet ik! Dat is alles wat hij is! - schreeuwde de beschuldigde, zich met haat begevend naar de aanklager, maar de rechter boog zich behendig over zijn gerechtstafel, greep de beschuldigde bij de kraag en zette hem neer.

- Nog zo'n incident … - probeer rustig te spreken, zei de rechter met een boze stem, - je wordt uit de rechtszaal verwijderd en je lot wordt beslist zonder jou! Ik geef nu het woord aan de officier van justitie.

De aanklager, die eruitzag als een sluwe rups, begon te kronkelen.

- Edelachtbare! De schuld van dit onderwerp is duidelijk …

- Probeer het te bewijzen! - schreeuwde, blijkbaar ervaren in dit soort rechtszaken, de beschuldigde.

- 29 december 2000 om 23 uur 10 min. de verdachte drong sluipend het appartement van de familie V. binnen ….

- Liegen! Hoe kon ik daar binnensluipen, als ik daar woon! …

- Dit is niet ter zake … - zei de rechter op een vreemde manier, nerveus op zijn eigen pezen tikkend met een houten hamer (deze opmerking was duidelijk onaangenaam voor hem).

- En u, meneer de aanklager, ik zal u vragen om duidelijker te zijn!

- Oké, Edelachtbare! Dus ging de verdachte het kantoor van het gezinshoofd binnen, waar hij, voor zover de rechtbank weet, niet woont, om een revolver te stelen - een familiestuk dat op de bodem van de meest waardevolle Chinese vaas is opgeslagen, door de weg, ook een familiestuk. In een crimineel ongeduld om het aangewezen object in bezit te nemen, raakte de verdachte het laatste relikwie aan …

- Niet waar!

- En brak het.

- Bewijs? vroeg de rechter vermoeid.

- Alsjeblieft! - de officier van justitie fleurde op en presenteerde de rechtbank de fragmenten die ooit een Chinese vaas waren.

Plotseling slaakte een van de toeschouwers, die dit bewijs zag, (ik bedoel een vrouw in een gebloemde kamerjas) een lage, droevige kreun. De tweede kijker (ik bedoel de brutale gemberkat) gaapte gewoon verdrietig en liet zijn enorme roze mond zien.

- Dus, - vervolgde de officier van justitie, - Ik denk dat het redelijk zal zijn, in overeenstemming met de artikelen van het Wetboek van Strafrecht, om burger V. tot gevangenisstraf te veroordelen …

- Nou, het is aan mij om te beslissen hoe lang ik deze obol … beschuldigde moet veroordelen! Laten we in de tussentijd het woord aan hem geven!

- Eindelijk! - de verdachte sprong op. - Edelachtbare, ik wil dat u er rekening mee houdt dat ik mezelf moet verdedigen, aangezien mijn advocaat, die altijd mijn belangen vertegenwoordigde, weigerde de verdediging te aanvaarden!

De beschuldigde wierp een schuldbewuste blik op de kreunende vrouw met een schort. Blijkbaar was zij de ware beschermer.

- Voor zaken! - de rechter bonsde.

- Ze willen de diefstal naaien! Maar ik was niet van plan om iets te stelen!

- Hoe heet het nu? vroeg de aanklager spottend.

- Ik wilde de revolver schoonmaken, opruimen en terugplaatsen.

- Niet componeren, beschuldigd! zei de rechter somber. - De revolver wordt regelmatig schoongemaakt en in uitstekende staat gehouden.

- En ik wilde dat het nog beter zou zijn! Bovendien is hij ongeladen en nooit opgeladen! Is dit een misdaad? Maar ik heb de vaas niet gebroken! …

- Oh, dat is hoe! Dit is al interessant! - de aanklager lachte opzettelijk luid en wendde zich tot het publiek.

- Ja! Dat is alles wat hij is! - zei de verdachte met een zeer waarheidsgetrouwe stem, wijzend op een grote gemberkat. - Hij is het!

De kat draaide niet eens zijn hoofd om, snoof alleen minachtend: alle insinuaties van de beschuldigden werden tegen het zelfverzekerde rode gezicht geslagen.

- Edelachtbare! Dit is belachelijk! Met al het verlangen kon de kat zo'n grote vaas niet breken! schreeuwde de aanklager.

- Ik zou het kunnen! - riep burger V. - Hij is zo dik! gevoed"

- Kon niet! - riep de officier van justitie nog harder.

- Nou, laten we een onderzoeksexperiment uitvoeren: neem een kat, neem nog een Chinese vaas …

- Nee-o-o-o! - de gedoemde kreet van een van de toeschouwers werd gehoord (en blijkbaar was het geen kat). - Ik overleef geen vaas meer!

- Dus mijn schuld is niet bewezen!

- Het is aan mij! - de rechter sloeg met een hamer. - En ik ben het zat! Ik veroordeel de beklaagde tot drie dagen gevangenisstraf in een kast en correctionele arbeid in de meetkunde…

- Dit is gruweldaad! - riep burger V.

De officier van justitie grijnsde tevreden.

- Mama! - de verdachte haastte zich naar de vrouw in een gebloemd schort. - Morgen nieuwjaar, en ik in de kast?! En deze verrader zal plezier hebben?!

- Ik ben een verrader?! riep de officier van justitie. - Edelachtbare, verhoog alstublieft de straf voor minachting van de rechtbank!

- Stop het geroezemoes! - bonsde de rechter woedend.

Opeens werd het stil. Iedereen staarde naar de vrouw in het gebloemde schort. Ze keek van de beschuldigde naar de fragmenten van de Chinese vaas, van de fragmenten naar de beschuldigde, en deze blik bleef steeds meer hangen op de laatste, blonde, blauwogige, 12-jarige crimineel. Ogen gevuld met medelijden, opgewarmd en uiteindelijk … gaven het op!

-Seryozha! Nou, waarom naar de kast gaan?! vroeg ze rustig.

- Ik vraag je om geen ruzie te maken met de rechtbank! - zei Zijne Edelachtbare resoluut.

- Nou, Seryozhenka! Nou, wat ben je echt! Een kind is waardevoller dan een Chinese vaas!

- Pap, geef niet toe! gromde de aanklager en balde zijn vuisten.

- En hou je mond! Haal meer van mij! Vergif! siste de verdachte.

- Seryozhenka! We hebben de boom nog niet versierd! …

- Ugh! … - Tubby kleine rechter Seryozha, gooide gedoemd de hamer weg voor het slaan van vlees. - Nogmaals, het circus werd opgevoerd vanaf de rechtbank!

- Ur-r-r-ra! - riepen moeder en burger V.

Het was een overwinning! Sissend als een slang en kronkelend als een rups, trok de officier van justitie (hij is ook de oudere broer) zich terug uit de rechtszaal, wiens rol tijdelijk werd gespeeld door het kantoor van papa. De kat gaapte verdrietig, dacht een beetje na en miauwde luid, brutaal - het was tijd voor het avondeten.

Anna Jablonskaja

Aanbevolen: