Top-top horloge

2024 Auteur: James Gerald | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 14:14

Hoe lang werken we? Meestal 8 uur per dag, 40 uur per week. Zonder haastwerk en dringende taken, voor de uitvoering waarvan je tot tien uur 's avonds kunt blijven zitten. En als u ook de tijd meetelt die u besteedt aan werken in het weekend of zelfs vakanties om eindelijk alle innovaties in boekhoudwetgeving of strategieën voor succesvolle verkoop te begrijpen.

Nou, en natuurlijk, vergeet de nachtelijke controle van het huiswerk van je geliefde kind en een heleboel huishoudelijke taken niet. Het resultaat is helaas niet alleen van invloed op het gezicht, het drukt zijn stempel op de ziel en op de gezondheid - een slechte teint, wallen onder de ogen, slapeloosheid, vermoeidheid, vergeetachtigheid, apathie of, omgekeerd, agressiviteit. Waarom gebeurt het?

Niet jouw ritme

Al in onze studententijd worden onze capaciteiten en voorkeuren onthuld. Sommige martelaren van de wetenschap kunnen van sessie tot sessie plezier hebben en al het materiaal 2-3 dagen voor het examen leren, zonder hun voorbereiding te onderbreken, zelfs niet voor een kort dutje. Anderen geven de voorkeur aan gewetensvolle dagelijkse bezigheden en een relatief rustige, ontspannen examentijd. En in ons werk zijn we allemaal anders. Van secretaresses wordt gewoonlijk verwacht dat ze de kalmte maximaliseren en het vermogen om verschillende taken tegelijkertijd uit te voeren, zonder iets te vergeten of uit het oog te verliezen. De specialist hoeft niet te luisteren naar tegenstrijdige instructies van het management, maar moet zich concentreren op een of twee projecten, die eentonig enkele maanden aanslepen en een nauwgezette studie van de kleinste details vereisen. En dit is niet verwonderlijk.

Alleen zijn we allemaal grofweg in twee groepen te verdelen.

Vertegenwoordigers van de eerste - schakelen gemakkelijk van het ene type activiteit naar het andere, en langdurig "wiebelen met hun hersenen in één richting" vermoeit ze snel. Vertegenwoordigers van de tweede concentreren zich goed; ze houden van een "diep begrip" van het onderzochte probleem, maar verwachten geen snel antwoord op een dringende, zij het gemakkelijke, maar niet tijdig gestelde vraag van hen.

Heel vaak stellen onze bazen zich niet de vraag welke van dit soort persoonlijkheden onder zijn leiding werken. Daarom is het niet ongebruikelijk dat een "concentrerende" medewerker voortdurend wordt lastiggevallen met de instructie om met spoed een bestelling voor te bereiden, twee regels lang, precies op het moment dat de arme kerel halsoverkop in een verward rapport terechtkwam. Tegelijkertijd kan een "overschakelend" onderwerp in de buurt lijden, voor wie een kleine opdracht een reddingslijn zou zijn die in de troebele wateren van een vervelend en lang project zou worden gegooid. Natuurlijk zal het management in ieder geval niet weigeren, ze zullen het moeten doen (of niet doen), maar als je zelf precies weet welk "type" je bent, dan zal het gemakkelijker voor je zijn om je tijd zo in te delen dat je wordt minder moe en doet meer.

Trouwens, "concentraten" hebben over het algemeen meer geluk op kantoor en op het werk. De autoriteiten zien immers dat een persoon de hele dag probeert, denkt, werkt. En hoe ziet de "switch" eruit op de werkvloer? Het maakt niet uit: hij schrijft iets, bladert dan ergens doorheen, checkt dan zijn mail, en blijft dan op internet. Bovendien moppert de baas, zoals het toeval wil, in het oor dat je ongeorganiseerd bent. Ik wil alleen maar tegen de wereld zeggen: nee, we zijn "overstappen" georganiseerd, en hoe - we slagen erin om een heleboel dingen op één dag opnieuw te doen, maar we hebben gewoon een andere organisatie!

Drie facetten van tijd

Wie je ook bent - "schakelen" of "concentreren" - je kent vast wel een heel onaangenaam gevoel dat bij de volgende blokkade op het werk opkomt: hoe dan ook werken." Een dilemma waarover gevaarlijke hartstochten in ons razen! Het besef van je eigen hulpeloosheid, vermoeidheid, onhandigheid en domheid drukt met steeds meer kracht op je, je merkt niet meer wat voor de hand ligt en hoort de stem van je eigen rede. Een beetje van dit soort leven en je bent een gevangene van depressie en apathie. Meestal wordt dit soort stress veroorzaakt door het werk. Waarom gebeurt dit en hoe voorkom je dit? Ik vond het antwoord in het veelgeprezen boek Games People Play van Eric Berne.

Het blijkt dat er twee soorten tijd "uur" en "doel" zijn. Meestal kiezen we er een uit om een probleem op te lossen. Ofwel: "Ik bereid dit rapport voor tot 18:00 uur, zet dan mijn computer uit, verlaat het kantoor en vergeet mijn werk tot de volgende ochtend" - dit is een uur, of: "Ik zal dit rapport maken totdat het klaar is" is de doeltijd.

Ideaal zijn natuurlijk gevallen te noemen waarin de deadline waarvoor het rapport klaar moet zijn zo wordt aangegeven dat je er precies tot zes uur aan kunt werken, in het gebruikelijke tempo en zonder overbelasting. Het komt voor dat het rapport morgenochtend nodig is, dan kun je tot middernacht met tafels en papieren werken, de map op het bureau van de baas laten liggen en de volgende dag slapen tot lunchtijd. Maar soms keert het lot ons de rug toe: de deadline voor de levering van materialen nadert onverbiddelijk, en je kunt gewoon niet in de cijfers komen, de indicatoren achterhalen, de resultaten opstellen. Er is een combinatie van "uur" en "doel" tijd. En de tijd van je bondgenoot verandert in je ergste vijand en wordt "dringend": "Ik moet al het werk voor vrijdag doen", dat wil zeggen al het werk gedaan krijgen op een bepaald tijdstip, wat volgens Berne een "gewelddadige combinatie van uur en streeftijd" is. Leven in het ritme van de dringende tijd is niet veilig. Als je de druk van binnenuit voelt, begin je nerveus te worden, bang dat je grove fouten zult maken in berekeningen, bang dat je een uitbrander krijgt van je superieuren; u kunt last krijgen van slapeloosheid en als gevolg daarvan overwerk. Misschien wist iemand dit vanaf de geboorte, maar voor mij bleek het verhaal over het uur, doel en aandringen slechts een openbaring.

Wat er nu ook gebeurt op mijn werk, ik zeg tegen mezelf: "Stop! Ik sta niet in brand." Zelfs als het contract om 10.00 uur nog niet klaar is, houdt de wereld niet op te bestaan. Maar als ik mezelf in een psychologische impasse drijf, kan mijn onschatbare gezondheid er enorm onder lijden.

Jezelf uitlijnen

Nee, ik suggereer niet dat je het volgende doet: drie uur te laat naar je werk komen, reagerend op de opmerking van de baas dat je een nachtbraker bent en toch niet vroeg kunt werken; dan een halve dag online zitten, elke 20 minuten van site naar site gaan (en je moet natuurlijk vaak wisselen); om de dringende taak van de baas niet uit te voeren: toch heb ik geen tijd tot morgen, spoor ik mezelf niet aan? Met zo'n houding ten opzichte van zaken, kan niemand van ons het lang uithouden in een werkstoel en een zwak geven aan iemand die meer georganiseerd is. Maar het is mogelijk om werk en tijd zo te verdelen dat je op woensdag niet van je sokken valt en je in het weekend geen uitgeperste citroen voelt. Dividenden? Rust, gezondheid en levensvreugde!