Verslaafden: mening
Verslaafden: mening

Video: Verslaafden: mening

Video: Verslaafden: mening
Video: Leven met een verslaving - Mini docu 2024, Maart
Anonim
Verslaafden
Verslaafden

In het Engels is schoon iemand die is hersteld van een drugsverslaving of deze nooit heeft gehad. In het Russisch -"

Ik wil geen zware en sterke woorden meer oppikken, die degenen die met een kant-en-klare portie opium in een spuit zitten toch zouden overtuigen: doe dit niet, mijn vriend, het zal slecht, pijnlijk zijn, moeilijk, leeg. Door mijn lange ervaring met dit onderwerp weet ik het bijna zeker: voor drugsverslaafden geldt dezelfde formule als voor andere kansarme mensen: "Het is onmogelijk om ze tegen hun wil gelukkig te maken." Onmogelijk, ziet u.

Nu de propagandastroom "Laten we nee zeggen tegen drugs!" zo breed en gevarieerd dat zelfs een kleuter weet waarom het injecteren van morfine en het roken van marihuana ongezond is. Iedereen heeft geleerd dat een medicijn een langzame dood is, dat om het eruit te snijden als een blindedarm, de geneeskunde nog niet heeft geleerd dat een drugsverslaafde voor een uur high betaalt voor een jaar van het leven, enz. Op scholen worden speciale lessen gegeven, festivals worden georganiseerd op uitnodiging van popsterren die vanaf de tribune roepen: "Drugs zijn dom, mensen!". Ze delen zelfs gratis spuiten en condooms uit. Ze proberen op welke manier dan ook contact te maken. Alles voor u, beste burgers, in godsnaam niet injecteren!

Stel je voor hoeveel geld er jaarlijks wordt uitgegeven aan al deze anti-drugsactiviteiten, en andere belangrijke en noodzakelijke projecten worden dienovereenkomstig van dit geld beroofd. Maar meer dan geld, ik heb medelijden met de kracht. We vechten tegen drugsverslaafden, zoals een moeder over een ongelukkige zoon, die haar in de kindertijd niet gehoorzaamde, en in zijn jeugd op zijn eigen manier handelde, en in volwassenheid over het algemeen de kolonie in donderde: vergeef, moeder, de demon was bedrogen. En zij, arme, sprak hem vriendelijk toe, bood alle hulp aan, en rukte het beste van zichzelf af, in plaats van hem een flinke pak slaag te geven.

Natuurlijk mogen drugsverslaafden niet aan hun lot worden overgelaten. Het zijn tenslotte echte mensen, ze zijn gewoon de weg kwijt, toch? Je kunt de staat de schuld geven van het niet bieden van banen, het niet oplossen van het huisvestingsprobleem, het betalen van kleine toelagen en salarissen, enz. Maar onder de patiënten van narcologische apotheken zijn er veel kinderen van rijke ouders en vrouwen van rijke echtgenoten. Volgens statistieken wordt het grootste percentage zelfmoorden (en drugsverslaving) waargenomen in welvarende, economisch ontwikkelde landen: Nederland, Denemarken, Zweden, waar het leeuwendeel van het budget, in tegenstelling tot Rusland, wordt besteed aan de sociale sector. Het blijkt dat de Scandinaviërs iets missen voor volledig geluk. Of misschien, integendeel, zijn er te veel dingen?

Wat is er zo overweldigend voor potentiële slachtoffers als ze denken dat ze geen andere keuze hebben? Problemen met familie en vrienden, ongelukkige liefde? Maar ze gaan hier niet aan dood, maar aan drugs - ja. Is het leven slecht? Maar er is een hoofd en jonge handen, ga, verdien, bouw je unieke bestemming. Ze bouwen dus niet, maar zitten in khazes en worden high, trekken zich terug, steken uit, lossen problemen snel en droog op. Gemakkelijk!

En nog een drugsverslaafde vult het jaarverslag van de WHO aan, een andere verkoper zal verschillende jongere kameraden van poeder voorzien, en dan werkt een arts aan een andere, energie, zenuwen en liefde voor familieleden worden aan nog een besteed. Is dit geen egoïsme?

In Denemarken bijvoorbeeld is een drugsverslaafde niet alleen verdriet, maar ook een schande voor zijn gezin. Ze worden door hun familieleden afgewezen als criminelen. Ze zijn begraven in gewone, ongemarkeerde graven, zoals onze vuilnismannen. "Hij bracht ons tenslotte zoveel tranen, zorgen, de behandeling kostte waanzinnig veel geld", zei de Deense moeder van de drugsverslaafde, "ik werd grijs terwijl hij hem behandelde, maar hij keerde toch terug naar zijn drankje. Ondanks al onze inspanningen en al onze liefde, hij koos een medicijn. Dus waarom bloemen op zijn graf dragen?"

Ze schrijven en praten de hele tijd over de gevaren van drugs, en het percentage drugsverslaafden groeit en groeit. Blijkt dat we iets verkeerd doen? Maar hoe kan iemand ertoe gebracht worden zijn leven te waarderen als hij er zelf geen waarde aan hecht? Hoe de patiënt overtuigen om te "stoppen" als hij dat niet wil? Er is geen krachtiger instinct dan het instinct tot zelfbehoud. En als bij iemand dit instinct niet over alle anderen domineert, dan zijn voor hem onbetwistbare waarheden als "men moet koste wat kost leven", "alle slechte dingen zullen voorbijgaan", "zal nog steeds zijn", een lege zin. Noem me wreed en onmenselijk, maar ik ben er zeker van dat het redden van jongeren van drugs het werk is van jongeren zelf, niet van een team van PR-mannen en artsen die nieuwe reclameslogans bedenken en nieuwe drugs uitvinden.

De betekenis van het leven. Wie het heeft, zal nooit zijn "schone morgen" riskeren voor een moment van plezier. Of zelfs opluchting. Laat het slecht zijn, laat de hele wereld verraden, laat het lijken alsof alles voorbij is en er alleen duisternis in het verschiet ligt, en slechts een kleine injectie zal helpen om deze dag en deze nacht te overleven - hij zal nog steeds niet opgeven. Hij zal drinken, roken, drinken, ruzie maken met iedereen en zichzelf binnen vier muren verbannen om te huilen en alles en iedereen te vervloeken, wat dan ook! - maar het zal niet breken. De wil om te leven is te sterk bij zulke mensen. Ooit begrepen ze heel goed: DIT KAN NIET. Zo, geen argumenten. Dat kan niet - dat is alles. En ze komen er zeker uit. En degenen die zichzelf hebben toegestaan om te ontspannen, zijn dat meestal niet.

Hier is nog een poging om het uit te schreeuwen naar degenen die vandaag nog steeds "clean" zijn en morgen "drugsverslaafden" zullen worden. Zeg eens en voor altijd tegen jezelf: DOE DIT NIET. Er is tenslotte een uitweg uit elke situatie, zelfs de meest dove en blinde. Het is afgezaagd, maar het is waar, ik heb het duizend keer gevonden. Een filmheld zei: "Als je het leven beu bent, moet je als laatste redmiddel jezelf ophangen." En als je erover nadenkt: het is altijd ver van de rand.

Aanbevolen: