Als je zo slim bent, waarom ben je dan zo arm?

2024 Auteur: James Gerald | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 14:14

Enkele jaren geleden werkte ik bij één bedrijf, waar ik personeel rekruteerde voor andere bedrijven voor een specifieke opdracht: het in dienst nemende bedrijf dient een aanvraag in, die aangeeft wat voor soort specialist het nodig heeft en welke professionele en persoonlijke kwaliteiten hij zou moeten hebben, en wij voor deze vacature een zoektocht en zorgvuldige selectie van kandidaten uitgevoerd. Dankzij ons bedrijf kon iemand een waardevolle baan vinden, maar ik vond het antwoord op de vraag"

"Verlegen genie"

Een groot bedrijf had een specialist nodig - een jonge man met een hogere opleiding, een programmeur die Engels kent op het niveau van technische vertalingen en Duits spreekt. In één woord - een ster uit de lucht. Ik moest adverteren op internet. Er waren veel telefoontjes, maar de "noodzakelijke" ging pas een week later. "Hallo, ik sta op het punt om te werken." - "Leeftijd?" - "27" - "Onderwijs?" - "Hoger technisch. Programmeur". - "Waar was je precies mee bezig?" - Geeft een lijst van alles wat ik moet horen, plus wat ik niet eens wist. - "En Engels, Duits?.." - "Engels is bijna perfect, maar in het Duits is live oefenen niet genoeg." - "Werk je ergens?" - een vraag uit de categorie, "zo slim en nog steeds geen baan gevonden?" En ineens: "Zie je wel, alles wat ik je net heb verteld is niet van toepassing op mij, maar op mijn vriend Max. Hij is echt een" pro ", maar tegelijkertijd is hij totaal niet in staat zichzelf te verkopen, nou ja, in het gevoel een toffe baan te vinden. dat alle goede plekken al geregeld zijn, en dat er geen poespas is. Dus hij zit op zijn school. Mag ik hem naar je toe brengen? Je zult er geen spijt van krijgen."

Er ging minder dan een week voorbij tussen het interview met Max en zijn aanwerving. We ontvingen een dankbrief van het management van het bedrijf voor het leveren van een waardevolle specialist. Hoewel dankbaarheid gericht had moeten zijn aan zijn vriend. Immers, als hij er niet was, dan zou dit verlegen genie lange tijd "slim, maar arm" zijn gebleven. Dankzij dit incident kwam ik tot de eerste conclusie: “Een intelligent en getalenteerd persoon zal arm zijn als hij sociaal passief is of, zoals de vriend van Max zei, zichzelf niet winstgevend kan “verkopen” aan de werkgever.

"Onder het mom van onvoorzichtigheid"

Het is niet de eerste keer dat we met Tatiana over werk praten. Jong, mooi. Filoloog. Universiteit van Sint-Petersburg. Op zoek naar een baan als secretaresse-assistent op een prestigieuze locatie. Ze kwam drie keer met succes door de voorrondes in bedrijven, maar kwam alle drie de keren niet op voor de laatste ronde, toen er twee of drie kandidaten waren voor een plaats. Voordat ik haar voor het vierde interview stuur, durf ik de redenen voor dit gedrag te achterhalen (ik wil haar grillen niet opnieuw doorprikken). 'Weet je, er waren die dag altijd dringende zaken.'

- "Tatiana, laten we eerlijk zijn. Eens - een ongeluk, twee - een toeval, drie - een patroon" … Na een lange wandeling door de bush, hoor ik eindelijk de sleutelwoorden: "Nou, over het algemeen was ik bang. Opeens kiezen ze niet voor mij, maar voor een ander meisje. Hoe vertel ik dit aan mijn vrienden? Dat ik minder intelligent en capabel bleek te zijn? Ik zal mezelf niet meer respecteren."

- "Het blijkt dat het beter is om gewoon niet naar het eindgesprek te gaan en te zeggen dat je zelf hebt besloten om geen baan in dit bedrijf te krijgen, dan te gaan en misschien afgewezen te worden?"

- "Ja".

Dankzij Tatiana kwam ik tot een tweede conclusie: "Een intelligent persoon kan arm blijven als hij pessimistisch is over elk vooruitzicht op verbetering van zijn positie vanwege het feit dat hij niet zeker is van zijn capaciteiten en er liever onzorgvuldig uitziet in plaats van een mislukkeling."

"Overmoedige Chatterbox"

Pavel kwam zelf naar ons kantoor. Vrienden gaven het adres. Hij is op zoek naar een baan. Wil de leider zijn van een creatief team. Onvolledig hoger onderwijs. Een paar jaar geleden verliet hij het instituut. 'Wat maakt het nu uit? Het belangrijkste is dat je je hoofd op je schouders hebt.' Daar valt moeilijk over te twisten, al weten veel werkgevers zeker dat het leuk zou zijn om naast hun hoofd een diploma te hebben. Uit verder gesprek wordt duidelijk dat Paulus al "alles in de wereld heeft geprobeerd". Waarom bleef hij bij geen enkele baan? Want ergens mocht hij "zich niet creatief uiten", ergens "beschouwde de baas hem als zijn concurrent", ergens "had geen geluk met het team", ergens werd hij "een spaak in het wiel gestoken". Over het algemeen zijn er veel redenen buiten zijn controle. Geef in de vragenlijst aan bij welk bedrijf u heeft gewerkt. De lijst is echt lang. Na zijn vertrek kies ik verschillende namen. Ik bel (dit was onderdeel van onze regels). Ik leg de situatie uit. "Oh, deze! Ze kwamen amper van hem af. Ik wilde niets doen, ik gaf alleen waardevolle instructies …" Hij had altijd wel een paar excuses: dan kan hij het niet, omdat hij er geen heeft, dan nog een, enzovoort tot in het oneindige …"

Dit incident bracht me ertoe een derde conclusie te trekken: "Als iemand je probeert te overtuigen dat hij slim en getalenteerd is, maar de omstandigheden hem niet toestaan om" tot rust te komen "(er zijn te veel kwaadwillenden in de buurt, er is geen geld, kansen, enz.), moet je de vraag stellen is, doet hij alsof?"

En toch waarom? Ondanks het feit dat alle mensen over wie er een verhaal was heel verschillend zijn, is er iets dat hen verenigt. Ze geloven niet in hun kans op succes en creëren, uit angst voor mislukking, allerlei obstakels voor zichzelf, maar realiseren zich dat niet altijd. Voor zulke mensen is moeite doen en falen erger dan het helemaal niet maken. Het is gemakkelijker om externe redenen te zoeken en te vinden die u ervan weerhouden te doen wat u "kon", omdat u, nadat u bent begonnen met handelen en hierin hebt gefaald, zult moeten toegeven dat u uw capaciteiten heeft overschat. Psychologisch is het gemakkelijker om te zeggen: "Ik ben tevreden met wat ik heb", in plaats van niet in staat te zijn om een veelbelovendere baan te krijgen. Ondanks alle verschillen leven deze mensen volgens hetzelfde principe dat William James 107 jaar geleden beschreef: "Zonder poging kan er geen mislukking zijn; zonder mislukking is er geen vernedering." Vergeten dat er zonder een poging geen succes zal zijn, en dus geen erkenning en financieel welzijn.

Alena Metelkina, psycholoog